Web - Windows - iPhone
Bir kümenin ilerlemesi yönünde çalışmanın en meydan okuyucu ve de hayati yönleri arasında, Bahaîlerin daha geniş topluma ulaşma kapasitesini geliştirmeleri vardır. Çoğu ülkede enstitü süreci kurulmuş olup inanan bireyler çekirdek aktiviteler başlatmak suretiyle eğitimlerini uygulamaya koymak üzere harekete geçirilmektedirler. Bununla birlikte, ahbaplar ilgili kimseleri bu aktivitelere nasıl çekeceklerini öğrenmedikçe büyüme mümkün değildir.
Bahaî dünyasının birçok yerinde, hep artan sayıda kişinin bizimle beraber dua etmeleri, Tanrı Sözünü bizimle beraber çalışmaları, çocuklarını sınıflarımıza katmaları ve toplum yaşamımızı paylaşmaları için fırsatlar yaratan “iyi tasarlanmış ve yaratıcı araçlara” tanık olmaya başlıyoruz. Bu şekilde onlar cezbolmakta ve Hz. Bahaullah’ın Zuhuru’nun yaşam veren sularından içmeye başlamaktadırlar.
Çoğu ulaşma çabası inanan bireylerin inisiyatifi ve adanmış çalışmalarının sonucudur. Aşağıdakiler Batı ülkelerindeki bazı Bahaîlerin başkalarını çekirdek aktivitelere dâhil etmede nasıl “cesaret ve yaratıcılık” göstermekte olduklarının birkaç örneğidir.
Bireyleri Çalışma Çemberlerine Davet Etme—FransaFransa’da evli bir çift tatilden evlerine dönerken yol üzerindeki Aix-en-Provence kasabasında durdular. Bireyleri çalışma çemberlerine davet etme çabaları hakkında bir raporu paylaştılar.
Korsika tatilimizden dönüyorduk ve Aix’de durduk… Yirmi yıldan fazla bir zamandır ortak tutkumuz olan Tanrı Emrini tebliğ etme hakkında konuştuk. Karşılaştığımız insanların neden çok alıcı görünmediklerini ve bizim yaşamlarımızı değiştirmiş olduğunu düşündüğümüz şeyden yararlanmaları için onlara nasıl fırsat verileceğini konuşuyorduk. Cevabın bir kısmı bugün bütün Bahaîlerce bilinmektedir: onları beş Yıllık Plan’ın çekirdek aktivitelerine katılmaya davet etmek; fakat bu onlara nasıl önerilecek? Aklımıza bir fikir geldi: bu tamamen, ağırbaşlı olması gereken sunuma bağlıdır. Hemen, Aix’de yaşayan ve birkaç yıldır Bahaî fikirlerine açık olan bir çifte telefon etmeye karar verdik. Telefonda onlara mümkün olduğu kadar çabuk otelimize gelmelerini önerdim, çünkü onlara söyleyecek çok önemli bir şeyimiz vardı.
Kabul ettiler ve aynı akşam geldiler. Çay içerken konuklarımıza dünyada her yerdeki Bahaîlerin çalışma çemberleri biçiminde eğitim enstitüleri geliştirmekte olduklarını anlattım. Katılımcılar birlikte, insanlığı bunaltan ıstıraplar için en güçlü çare olan Allah’ın öğretilerini çalışırlar. Arkadaşlarımız bu projenin dünya çapındaki boyutundan çok etkilendiler. Onlara, Bahaî eğitim enstitüsünün burada, Aix-en-Provence’de de aktiviteler yürütmekte olduğunu ve Ruhi Enstitüsü’nün 1. Kitábı (Ruhani Yaşam) için bir çalışma çemberinin yakında başlayacağını ve ona katılmalarını düşündüğümüzü bildirmekten ne kadar memnun olduğumuzu söyledik.
Daha sonra onlara enstitümüzün broşürünü verdim. Onu çok beğendiler. Ayrılmadan önce, ne kadar çok insanın çalışma çemberleri, dua toplantıları ve çocuk sınıfları ile değişmekte olduğunu gösteren “İvme Kazandırma” kasetini birlikte izlemek için buluşmayı ayarladık. Birkaç gün sonra arkadaşlarımız kaseti izledikten sonra etkilendiler ve çalışma çemberine kaydoldular. Bu deneyimden cesaret alarak Bahaî Dini’ni hiç duymamış insanları bir dua toplantısına veya bir çalışma çemberine katılmaya davet etmeye karar verdik. Bu şekilde, otelde görevli olan kişilerden biri olan ve eşimi tedaviye başlayan doktor ve bir egzersiz bisikleti teslimine gelen eczane çalışanı kadar çeşitli insanlarla bağlantı kurmaya başarılı bir şekilde devam ettik. Bugüne kadar bu insanlardan sekizi ertesi hafta başlayan çalışma çemberine katılmak için kaydoldular.
Sonraki bir elektronik postada, Uluslararası Tebliğ Merkezi Aix-en-Provence’deki çalışma çemberinin dokuz katılımcı ile üçüncü toplantısını yapmış olduğu konusunda bilgilendirildi. Ayrıca, çalışma çemberi hakkında bilgi verilmiş olan çift geçenlerde evlerinde bir dua toplantısı düzenledi.
Arkadaşlar, Aile, Komşular ve İş Arkadaşları Arasında Fırsatlar Yakalama—İtalya
İtalya’da bir lise öğretmeni öğrencileri için bir program hazırladı.
Zamanımın çoğunu öğrencilerimle geçiririm, bu yüzden onlar benim arkadaşlarım, iş arkadaşlarım ve komşularımdır. İtalyan okullarında her yıl birçok öğretmen öğrencileri için projeler yapar ve ben Ruhi Enstitüsü’nün 1. Kitábı ile bir “çalışma çemberi” başlatmak amacıyla öğrencilerim için bir proje yapmayı düşündüm. Bu projenin tam bir adı, amacı, hedefi ve içeriği vardı. Adı “İnsanların Ruhani Boyutu” idi. Amaç, genç insanlara kendilerinin ruhani gerçekliklerini ve bu dünyadaki yaşamlarının amacını anlamalarına yardımcı olmaktı ve içerik, ruhani yaşam, dua etme gereksinimi ve ölümden sonra yaşam üzerine tefekkürdü. Proje, her okul konusunun program tanımı ve birkaç sınıf öğretmeni tarafından detaylandırılan çeşitli projeler arasına konuldu.
Okul Müdürünün, tüm öğretmenlerin ve öğrencilerin temsilcileri ve anne Bábalarının hazır olduğu sınıf konseyi toplantısında projeyi tanıttım ve anlattım. Bazı insanlar açıklamalar istediler ve daha fazla tartışmanın ardından projeyi herkes kabul etti. Sonra projeyi öğrencilerime sundum. Onlarla insanın ruhani gerçeği, onun yaratılışının amacı ve ölümden sonra yaşam hakkında konuştum…
Bu konularla çok ilgilendiler; çoğu sunumu büyük bir şevkle kabul etti ve onlara, bu projeye katılmak için yazılı bir başvurunun ve anne Bábalarının izninin gerekli olduğunu söyledim. Sınıflarımdan ikisini dâhil ettim ve Şubatın başında biri 12 öğrencili ve diğeri 13 öğrencili (17–18 yaşlar) iki çalışma çemberi başlattık. Bir çalışma çemberi Pazarları saat 14.00–16.30 ve diğeri Salı günleri derslerden sonra saat 13.30–16.00 arasındaydı.
Toplantılarımızın yeri bir sınıftı, bu yüzden onu neşeli, hoş ve arkadaşça bir ortamla birlikte çalışma çemberimiz için uygun hale getirmeye çalıştım. Her defasında, Yazılardan, şiirlerden veya başka yazılardan insan ve onun Allah ile ilişkisi hakkında bir pasaj okuyarak başladık. Bundan sonra, Ruhi 1’den bazı bölümler okuduk, alıştırmaları yaptık, anlayışımızı ve deneyimlerimizi paylaştık ve daha sonra bir sanat arası verdik (bazı öğrenciler şiirlerini okudu, bazıları harika bir resim yaptı veya önemli bir hikâye anlattı). Aradan sonra Kitábın diğer bölümleriyle devam ettik. Sonunda, bir kek veya bazı tatlılar ve çikolatalar yedik.
Bir veli toplantısında bu öğrencilerin annelerinden bazıları çocuklarına göstermiş olduğum ruhani özenden dolayı bana teşekkür etti. Onlardan birisi, “Kimse gençleri ve onların ruhani yaşamlarını umursamıyor, ama siz bunu olağanüstü yapmaktasınız” dedi. Bir diğeri, “Kızım bu ruhani kurstan eve döndüğü zaman çok mutlu ve bana her şeyi anlatıyor ve sizin onlarla paylaştığınız sayfaları okuyor ve ben de mutlu oluyorum” dedi.
Toplantılarımızın birinde, sanat zamanı süresi boyunca katılımcılardan bir diğer katılımcı hakkındaki duygularını yazmalarını istedim ve onlardan biri bu harika ruhani çalışma vasıtasıyla ruhları hakkında edinmekte oldukları bilgiyle ilgili olarak diğerlerinin hepsine güzel bir mesaj yazdı.
Haziranda çalışma çemberlerimizi bitirdik ve katılımcılar devam etmek istedikleri için çok üzgündüler. Onlara toplam yedi kitap olduğu için Ruhi Enstitüsü’nün bu diğer kitaplarıyla devam etmenin mümkün olduğunu söyledim.
Sonunda, onlara bir katılım sertifikası verdim, böylece onların bir iftihar göstergesi oldu ve bu sertifika da onların okul belgelerinin ayrılmaz bir parçası.
Çok olumlu ve harika bir deneyim oldu. Bu çalışma çemberlerine katılan genç insanlar Hz. Bahaullah’ın Yazılarını bilmede ve O’nun öğretilerini öğrenmede sevinç ifade etmekteler.
Dua Toplantıları Vasıtasıyla Kalpleri Cezbetme—ABD
Aşağıdaki rapor, ABD’de Ruhi Enstitüsü’nün 1. Kitábını kullanan bir kursu bitirmiş olan bir inananın bireysel inisiyatifi olarak başlayan bir dua toplantısına aittir.
İlk dua toplantımın 9 Haziran için programlandığını size bildirmek istedim. Şimdiye kadar mahallede 20 davetiye dağıttım ve 10 tane daha dağıtacağım. Her toplantıya davet etmek istediğim 30’dan fazla insan olduğu için aşamalı olarak yapıyorum ve gelecek Çarşamba 16 Haziranda 30 komşuluk bir sonraki grup için aynısını tekrarlayacağım. Üç komşu geleceklerini söylediler—birisi agnostik [bilinemezci] olduğunu ve dua etmediğini ama yine de geleceğini söyledi. Bu ilk iki toplantının konusu aynıdır: Amerika için dualar. Bu şekilde, ilk gruptan bazıları ilk Çarşamba gelemezse onları ikincisine davet edeceğim.
Bu saBahá başka bir komşu tarafından dua toplantısına davet edilen…komşumu gördüm (O, ben erken bir sabah dışardan pencereyi temizlerken evimin tam önünde köpeğini gezdiriyordu). Yarın gece kesinlikle geleceğini teyit etti ve aynı zamanda “çok duygulu olan” arkadaşlarından birini davet edip edemeyeceğini sordu. Tabi ki evet, evet, evet dedim…şaşırtıcı değil mi? Bu doğrudan davet edilmeyen bir kişi, çünkü telefon numarası ya da adresi bende yoktu ve şimdi başka birisini davet etme işini de yapıyor! Her ne kadar daima komşularımın çoğunun potansiyel olarak çok alıcı ve özel ruhlar olduklarını (birçoğu öğretmendir) düşünsem de bu her zaman hatırlamak zorunda olduğum gerçekten güçlü bir örneği açık hale getiriyor—insanlar ruhani ilişkinin hasretini çekiyorlar; onlar gerçekte bundan ümitsizler, tıpkı bizim Bahaîler ile bağlantı kuracak ve Hz. Bahaullah’ı bulacak kadar şanslı olduğumuzda olduğu gibi. Tabi arkadaşını davet et, bu harika olur, çok hoş dediğim için o teşekkürlerini ifade ettiğinde bu beni utandırdı. (O kadar çok minnettar olduğum bir duygu olduğunu bilmiyordu!) Bir başka ders (ve ben birisini yardım alma hakkında kendi tecrübelerini yürütmesi için cesaretlendiriyorum): bu enstitü sürecine dalmamızın bir sonucu olarak eğer sadece ileri bir adım atarsak muhtemelen alabileceğimiz tüm yardımın bizim zayıf çabalarımızı kuvvetlendirmek için hızla akacağı ve görünmeyen güçlerin ruhları Hz. Bahaullah’ı bulmak için birleştirmek üzere işleri yoluna koyacağı şüphesiz tamamıyla doğrudur. Ve bu küçük örnek muhtemelen, bir ruh daha fazla deneyim kazanıp kümedeki diğerlerinden öğrendiği zaman olabileceğe kıyasla hiçbir şeydir. Görebileceğiniz gibi, enstitü sürecinin gücünden tamamen huşu içindeyim. Bütün bu yıllardan sonra, bir Bahaî olarak kişisel ya da kolektif şekilde yaşamış olduğum hiçbir şey onun etkisiyle karşılaştırılamaz. Onun meydana getirdiği ve tüm uygulama aşamaları ve öğrenme paylaşımı ile bağlı ruhani aydınlanma ve bilgilenme, tebliğde ilerlemeyi çok doğal kılmaktadır.
Amacım, bu iki toplantıdan, ya burada ya da Bahaî Merkezi’nde bir Ruhi 1 çalışma sınıfına başlayacak olan komşular bulmaktır. Tanrı Sözü’yle doğrudan ilişkide olma (öğretmenlerden ziyade) tüm Bahaî yaşamımda daima güçlü bir şekilde desteklemiş olduğum bir şey olmuştur ve şimdi enstitü süreci ile beraber bunu, insanları kendi başlarına kitap yığınlarıyla bırakmadan veya toplum derinleşmesinin yeni bir ruhu teyit eden bir konu üzerinde olmasını ümit etmeden ya da uygun olmayan ve izin vermeyen ruhlarla sahte din adamı/akıl hocası ilişkileri geliştirmeden yapacak bir yolumuz var. Ya Baha-ül Ebha! Bu iki toplantıdan Emri çalışmak isteyecek olan ruhlar bulunacağına tamamen inandığım halde, eğer bu hemen olmazsa, oluncaya kadar insanları bir araya getirmeye ve daha çok yeni insanı davet etmeye devam edeceğim. Bu deneyimle ilgili diğer bazı ilginç şeyler şunlardır:
Davet edilen insanların çoğu biraz katkıda bulunma arzusu göstererek bir şey getirip getiremeyeceklerini sormuşlardır. El ilanında belirtildiği gibi bir dua veya Yazı getirmelerini önerdim. Fakat bunun hakkında daha fazla düşüneceğim çünkü bu bir şeyin ipucu olabilir —insanların eğer isterlerse toplantıya bir şekilde katkıda bulunmasına izin vermenin, bu ilk toplantı olsa bile, düşündüğümden daha çok önemli olabilmesi.
Kadınlar belki de daveti bir kadın yaptığı için daha alıcı görünmekteler, fakat bekleyip olanları göreceğim.
Üç kişi mahallede bunun gibi bir şeyin hiç olmadığı konusunda bana neredeyse aynı şeyi söylediler (birazcık farklı kelimelerle) ve bunu, onun harika olduğunu düşündüklerini kastedecek bir şekilde dediler! Hatta insanları ruhani bir temelde bir araya getirme fikrini çok yenilikçi ve olumlu bir şey olarak bile algıladılar… ilginç değil mi?
Bu kadar çok komşumla karşılaşmamın sebebi, tüm bu bölgeyi günde iki kez yürüdüğüm bu küçük köpeğe sahip olmamdır. O bana, komşularımı ve onların çocuklarını görüp durarak her gün bir parça sohbet etmek, el sallayıp gülümsemek veya onlarla dostça bir alışverişe cevap vermek için muazzam fırsatlar sağlamıştır. Bu yüzden bu küçük sırnaşık İrlanda teriyerine bana sağladıkları için teşekkür edecek birçok fırsatım var. Mahalle civarındaki bu yürüyüşleri, komşularını henüz tanımayan kimselere son derece tavsiye ediyorum. Bu köpeği alana kadar hi kimseyi tanımıyordum.
Müşavirler kurumu için Uluslararası Tebliğ Merkezi’nin himayesinde hazırlanmıştır. Örnek olarak verilen raporlardan alıntılar dilbilgisi, açıklık veya uzunluk için düzenlenebilir. Bu yayının tümü ya da bir kısmı Uluslararası Tebliğ Merkezi’nden önceden özel izin almadan çoğaltılabilir veya Bahaî toplumu içinde dağıtılabilir.
??